2007’de bir adam, ilk olarak 1774’te çürütülmüş olan “İçi Boş Dünya” teorisinin kendi versiyonunu kanıtlamak için Dünyanın merkezine giden “geçidi” bulmak amacıyla Kuzey Kutbu’na bir gezi yapmayı planladı. Hollow Earth kitabının yazarının 2007’de batıya girişi bulmak için bir buzkıran gemisi kullanarak Kuzey Kutbu’na seyahat etmesi gerekiyordu, ancak bu proje daha sonra iptal edildi.
Bilimin gelişimi boyunca gezegenimiz ve evrenimiz hakkında birçok farklı teori öne sürülmüştür. Astronom Edmond Halley 1692’deki bir makalesinde, Dünya’nın içi boş olduğunu savundu. Halley, Dünya’nın manyetik alanını incelediğinde, onun uçucu olduğunu fark etti. Bunun nedeni, Dünya’nın içi boş ve her birinin kendi manyetik kutupları olan manyetik alanlar olmasıdır. Dünya içindeki üç iç “kabuk” tarafından oluşturulduğu.O inandı.
“Dünyanın boşluğu” teorisi
Halley teorisini savundu ve teoriyi eleştirenlerin dış kabukların parçalanıp yerçekimsel olarak iç çembere inerek dünyayı aşağıdaki “köstebek insanlara” açması da dahil olmak üzere itirazlarını reddetti. Halley, “kabuklar” manyetik malzeme ile kaplıdır, daha doğrusu büyük içbükey bir mıknatıs olacaktır.”ve bu nedenle, manyetik alanın yerçekiminden daha güçlü bir kuvvet olması sayesinde kabuğun havada tutulduğuna inandı.
Bu teoriye sıkı sıkıya bağlı kalan Halley, aksi takdirde anlamsız olacağını savunmuş ve “Dünya’nın içinde” yaşam olabileceğini öne sürmüştür: Şimdi Dünya gezegenlerden biri olarak kabul edildiğinde ve hepsinin makul bir şekilde yaşanabilir olduğu varsayıldığında… Öyleyse, bu olağanüstü madde kütlesinin onun yüzeyini desteklemek için var olmasını neden garip bulalım? Canlıların kullanımına, bütünün konfor ve güvenliğinden ibaret olacak kadar geniş bir yüzey vermenin yüce bir güç tarafından ayarlandığı neden düşünülmesin?” söz konusu, ” biz kendimiz, yerleşmek zorunda kaldığımız şehirlerde, genellikle üst üste birçok kat inşa ediyoruz ve böylece çok daha fazla sayıda sakini barındırıyoruz.” ekledi.
Agartha Krallığı, Naziler saklanıyor…
Halley ve daha sonra İçi Boş Dünya teorisinin savunucuları yanılıyordu. Halley’nin verileri tam değildi ve bazı eksiklikler vardı. Dünyanın manyetik alanı hakkında daha iyi verilere sahip olsaydı, verilerini açıklamak için Dünya’yı içi boş bir kütleye dönüştürme ihtiyacı duymayabilirdi.
Zaman içinde birçok farklı İçi Boş Dünya teorisi önerildi. ve hiçbir kanıt olmamasına rağmen, bazılarının Agartha adında bir yeraltı krallığı olduğunu veya gerçek zamanın gelmesini bekleyen Nazilerin saklandığını öne sürecek ilginç fikirleri vardı. Bazı sürümler gezegenin içinde yaşadığımızı ve gördüğümüz yıldızların kabuğun diğer tarafında olduğunu söylüyor.
Tabii ki, tüm bu teklifler reddedildi. Artık gezegenimizin içinde neler olup bittiğine dair oldukça net bir fikrimiz var; ne olduğunu tam olarak anlayamadığımız iki garip kütle dışında… Dünya içi boş değildir, ancak bir kabuk, bir manto ve bir dış ve iç çekirdekten oluşur.
Dünyanın içi boş olmadığını kanıtlayan ilk deney, bilim adamlarının Dünya’nın yoğunluğunu hesaplamak için İskoçya’da bir dağ kullandıkları 1774’te gerçekleşti. Grup, Schiehallion Dağı’nın katıksız kütlesinin sarkaçları hatasız olarak kendisine doğru çektiğini gösterdi. Bunu kullanarak ve dağı inceleyerek, Dünya’nın kabaca yoğunluğunu hesaplayabildiler.
Dağ deneyinden bu yana, sismik tomografi olarak bilinen bir teknikle depremleri kullanarak gezegenimizin içine bakmanın çok daha karmaşık yollarını bulduk. Depremler meydana geldiğinde, güç dalgaları her yöne yayılır. Bilim adamları, yüzeydeki çeşitli konumlardan gelen titreşimleri ölçerek, Dünya’nın iç kısmının bir haritasını oluşturabilirler. Dünya’nın kayaçları ve sıvıları farklı yoğunluklarda olduğundan, dalgalar bunların içinden farklı hızlarda geçerek jeologların dalgaların ne tür bir aletten geçtiğini anlamalarını sağlar. Bu prosedür kullanılarak bazı mükemmel ve sıra dışı özellikler bulundu, ancak içi boş bölgeler veya gizemli yeraltı krallıkları bulunamadı.
