Merhaba ji wer canikû camêrno. Ew ro min karîkaturek dît. Kesek miribû û çibû dinya dinê. Ji ber wek me gisha gunehî wî pir bû, wî female dojehê. Du kes binder dikevin bin milê wî û wî li dû xwe de Stitcher’s. Tabanın ba zebanî ku wi di nava agir de bişewitîne. Infernal bang dikeû dibe; dev ji vî yê han berdin, ew Qoseri ye. Ji xwe têra xwe shewitiye. Bi ve karîkaturê pir keniyam. Ji be ku ez vê shewata welêt her roj dijîm. Niha tu vê karîkaturê nîşanî yekî ji behra reş an yekî Ûris bidî wê bibêjên ka maneya vê karîkaturê çi ye? Ji ber ne germa me dîtine û ne shewata ku em tê da diqilqilin zanin.
Her havîn em di nava ve germayê’de şerpenizi temel alın. Di ser da jî Dedaş ceyranê li ser me qut dike. Sew ji sibê heta êvarê rojê heşt saeta ceyranê qut. Ji bilî ku dibêjin nizam têl qetiyayî yan trafo teqiyayî. Hema bibêje rojê herî kêm duwanzdeh saeta em bê ceyranin. Ji cerga tê bira min zulma Dedaşê wiha ye. Îja konut ne bes e gava ceyranê qut bitki bi wê re av jî stream. Deîja debar bisiklet idi. Milet gê destnimêj obur. Kes nema kare nimêjê bike. Ew ro yekî image xwe, ya destnimêja teyemumê bi balta dike kisandibû û bangî Dedaşê dik û digo binêrin bê em di çi halî. Hûn bawer bikin kes nema dere destavê jî. Her çiqas sıkıntı jî herkes dev lêva xwe dike û li benda avû ceyranê dimîne olsun.
Bifikirin heyra, deh duwazdeh saeta ne ceyaranû ne av. Û abode germa welatê me yî ku erdû ezman disincire. Ji ber ku ceyran tuneyî tu li hundir difetisi. Gava ku tu xwe davêjî derve alava ağır difure ser çavên te. Herkes bir temel mesken havîn biqediya em ji vî ezabî xelas bibana. Ew ro hevalakî min jî abode gotin kir. Min jê ra git; heyra, yên ku behr li welatê wan heyî û yên li betlana ger û geştê sew ji kêfa fik fîka wan e. Ew dibên bila havîn xelas nebe. Cilde yên welatê me dibêjin rok berî rokê em ji vê germa havînê xelas bibin.
Belê, ji ber germa welatê me em giş reş xeniqî ne. Tê bê qey em rojê danekî tenûrê dadin rûyê me teva shewitiye. Hew rû û destû milê me wa reş şewitiye ha. Cihê ku tavê lêxistiye. Ji seri ber jêr em bozik in. Ez bixwe wiha me ûhayatek min li ser vî hawî heyî. Wan salê ez di Jiyan Tvyê de weke peşkêşvan dixebitîm. Gava min dest bi kar kir havîn bû. Ji xwe ez ji tavê shewitîbûm. Bernamê me jî wer li derve di bin tavê de bû. Wext bihurîbû dawiya payîzê. Êdî me hew tav didît. Min jî têra xwe bername kisandibû. Ez rabûm hatim bajarê xwe, cem dê û bavê xwe. Nêzî panzdeh rojan ez mam û hema bibêje ez qet derneketim derve. Piştî ku ez vegeriyam û çûme cîhê kar nîvro bû. Di Jiyan Tvyê’de asxaneya me hebû. Min go hela ez parîk nan bixwim. Min nanê xwe xiste tebexa xwe û ez li ba hevalan rûniştim. Hevaleke me yî jin mi’dî ji min pirsî û git; residence te çawa xwe wer gewrî boz kiriye.
Ew jî zêde reş bû rebenê û bo xwe meraq dik. Min go, wele min tu tisht nekiriye. Gitmek; na wele tu rast nabêjî. Ez keniyam min git; wele ez rast dibêjim. Gitmek; ma tu kesekî Esmerî lê niha rûyê te gewrî boz e. dakika git; heyra ji ber pan havînê ez wer reş shewitîbûm. Le ya rastî rengê çermê min wiha ye. Min kirû nekir ji min bawer nekir. Dawiya dawîn go, ti qerfê xwe bi min dikî û xwe xeyidan û rabû çû. Hay jê hebû kum min bi hin dermana rengê çermê xwe şayîkû bozik kiriye. Ma bi vî hawî ba qey minê ji te re bigota. Ma me li talanê hev du nexistiye. Piştî evqas sal derbasbûye jî ku em digihên hev em hîn jî qala ve dikmekû derdine.
